Plantun de Prouvènço

Pèr coumpara dos planto d'encò nostre

Zannichellia obtusifolia & Taraxacum officinale

fotò
fotò
Zaniquelìo(-di fueio-óutuso)

Zannichellia obtusifolia

Potamogetonaceae

Nom en français : Zannichellie à feuilles obtuses.

Descripcioun :
Li zaniquelìo soun de pichòti planto d'aigo pas trop couneigudo que dounon d'èr is espigo-d'aigo di fueio primo. La zaniquelìo-di-fueio-óutuso se rescountro soulamen dins li palun sala dóu tèms de la primo e pièi sè à l'après. Se recounèis à si flour masclo dis estamino proun longo (fielat) e à si fueio larjo (0,8 mm) emé lou bout óutus. La planto èi proutegido en listo roujo, categourìo VU (vulnerablo).

Usanço :
Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.

Port : Erbo
Taio : 10 à 60 Cm
Fueio : óupousado
Tipe bioulougico : Idroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an

Gènre : Zannichellia
Famiho : Potamogetonaceae


Ordre : Alismatales

Coulour de la flour : Verdo
Petalo : ges
Ø (o loungour) flour : 1,5 mm
Flourido : Printèms - Estiéu

Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 200 m
Aparado : Noun
Abriéu à juliet

Liò : Aigo - Palun
Estànci : Mesoumediterran
Couroulougi : Estenoumediterrano-Ouèst
Ref. sc. : Zannichellia obtusifolia Talavera, García-Mur. & H.Smit, 1986

fotò
fotò
Pisso-chin

Taraxacum officinale

Asteraceae Compositae

Àutri noum : Pisso-can, Pisso-au-lié, Mourre-pourcin, Cicourèio-de-prat, Engraisso-porc.

Noms en français : Pissenlit officinal, Dent de lion.

Descripcioun :
Vaqui lou mai coumun di pisso-chin. L'avès segur recouneigu emé si fueio retaiado en rouseto sènso alo, soun cepoun espés, si flour soulitàri (coumpausado) en aut de si pecou boutis. Lis akène soun gris clar e li bratèio (un pau banarudo o noum) revessado sus la cambo. Sian revengu, après proun de chanjamen au noum latin d'óurigino dins aquéu group RUDERALIA.

Usanço :
Ei bessai ço que se fai de miés dins l'ensalado champanello. Lou poudès culi tre li pluèio d'autouno e fin qu'en mai en mountagno. Lou pisso-chin èi vertuous contro li mau de fege, lou quiéu tapa e mai encaro. Oublidès pamens pas qu'èi diureti, lou pisso-chin.

Port : Erbo
Taio : 10 à 60 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo

Gènre : Taraxacum
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Cichorieae
Ordre : Asterales

Coulour de la flour : Jauno
Petalo : >5
Ø (o loungour) enflourejado : 2 à 3,5 cm
Flourido : Printèms Autouno

Sòu : Ca
Autour basso e auto : Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Remarco : Ensalado champanello
Mars à óutobre

Liò : Champ - Prado umido - Bos clar
Estànci : Mesoumediterran à Subaupen
Couroulougi : Éurasiatico-Cèntre-Ouèst
Ref. sc. : Taraxacum officinale F.H.Wigg., 1780 (= Taraxacum dens-leonis subsp. officinale (Lyons) Douin, 1923 )

Partisoun en Prouvènço : CCC à C : mai o mens coumuno ; R à RRR : pulèu o forço raro ; "ges" dins aquéu relarg.
fotò Rose Plano Auto Basso Safrouso Preaupenco Marino Aup
CCC
CCC
CCC
CCC
CCC
CCC
CC
CC

Zannichellia obtusifolia & Taraxacum officinale

ges
RR
ges
ges
ges
ges
ges
ges

Coumpara Zaniquelìo(-di fueio-óutuso) emé uno autro planto

fotò

Coumpara Pisso-chin emé uno autro planto

fotò