Laurige
Lactuca perennis
Asteraceae Compositae
Àutri noum : Laurigo, Laujo, Cendrau, Broco, Cacho-lebre.
Nom en français : Laitue vivace.
Descripcioun :La laurigo es uno planto renadivo en rouseto que flouris à la primo amé de bèlli flour bluèio que podon pas engana. Fai de la à la coupo. Li fueio, proun retaiado, soun souvènti-fes de coulour verdalo.
Usanço :Es uno bono erbo de la cicoureiado vo ensalado champanello. Soun goust es agradiéu, un pau dous. La poudès culi tre li pluèio d'autouno en vous avisant de leissa la racino e quà uqui fueio pèr l'an que vèn.
Port : Erbo
Taio : 15 Ã 60 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Lactuca
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Ordre : Asterales
Coulour de la flour :
Bluio
Petalo : >6
Ø (o loungour) flour : 2 Ã 4 cm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 Ã 2300 m
Aparado : Noun
Remarco : Ensalado champanello
Jun à juliet
Liò : Garrigo
- Roucaio
- Esboudèu
- Tepiero seco
Estànci : Termoumediterran à Mountagnard
Couroulougi : Eurimediterrano-Ouèst
Ref. sc. : Lactuca perennis L., 1753
Soja
Glycine max
Fabaceae Leguminosae
Noms en français : Soja, Soja protéagineux.
Descripcioun :Lou soja èi pas gaire cultiva au nostre, pamens se pòu trouba d'aqui d'eila. Es uno planto de l'an, peludo que fai de pichòti flour vióuleto. Li dòuso soun gibouso e proun peludo.
Usanço :Sabèn que lou soja que nous vèn d'Asìo, èi cultiva subretout pèr si grano d'ounte se fai de "la" paure en graisso e riche en proutido, o peréu d'òli ; lou soubre èi douna i bèsti (tourtèu).
Port : Grando erbo
Taio : 0,4 Ã 1(1,5) m
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Glycine
Famiho : Fabaceae
Famiho classico : Leguminosae
Coulour de la flour :
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 4 Ã 6 mm
Flourido :
Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Remarco : Planto cultivado
Liò : Champ
Estànci : Subremediterran
Couroulougi : Óurigino asiatico
Ref. sc. : Glycine max (L.) Merr., 1917