Maneto(-d'Oucitanìo)
Dactylorhiza occitanica
Orchidaceae
Nom en français : Orchis d'Occitanie.
Descripcioun :La maneto-d'Oucitanìo trachis dins li prado umido ounte ié flouris belamen à la primo. Fai partido dóu group Orchis elata e sa diferènci especifico èi discutido. La labreto roso, mai larjo que longo, èi cuberto de bouclo e jamai emé de jaune, la cambo èi boutisso e li fueio soun tacado sus lou dessubre. L'Orchis elata "vertadié" s'atrobo au couchant de Franço e èi pu grand.
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Erbo
Taio : 20 à 60 cm
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Geoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Dactylorhiza
Famiho : Orchidaceae
Ordre : Aspargales
Coulour de la flour :
Roso
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 10 à 15 mm
Flourido : Printèms
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 1000 m
Aparado :
Vo
Mai à jun
Liò : Prado umido
Estànci : Mesoumediterran à Mountagnard
Couroulougi : Mediterrano
Ref. sc. : Dactylorhiza occitanica Geniez, Melki, Pain & R.Soca, 1995
(= Orchis elata subsp. ambigua Martrin-Donos ex Soó )
Erino
Erinus alpinus
Plantaginaceae Scrophulariaceae
Noms en français : Érine des Alpes, Mandeline des Alpes.
Descripcioun :L'erino èi pas uno planto di mai coumuno au nostre e se rescontro subretout dins li roucas e esboudèu dóu levant de la Prouvènço preaupenco. Pamens pòu mounta fin qu'à 2200 m. Es uno poulido planto basso di flour roso o un pau vióuleto, que fai de gazoun au sòu emé de cambo sarrado pourtant de pichòti fueio dentado.
Usanço :D'ùni varieta se chabisson pèr li jardin, coume gazoun flouri o planto de roucaio.
Port : Erbo
Taio : 5 à 20 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Erinus
Famiho : Plantaginaceae
Famiho classico : Scrophulariaceae
Ordre : Lamiales
Coulour de la flour :
Roso
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 5 à 8 mm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 1000 à 2200 m
Aparado : Noun
Abriéu à juliet
Liò : Roucas
- Esboudèu
- Pelouso roucaiouso
Estànci : Subremediterran à Subaupen
Couroulougi : Mediterrano-Mountagnouso-Ouèst
Ref. sc. : Erinus alpinus L., 1753