Queirello(-verdasso)
Carex viridula
Cyperaceae
Àutri noum : Moutouso, Sagneto.
Noms en français : Laîche tardive, Laîche verdâtre.
Descripcioun :La queirello-verdasso trachis en mato dins li palun e li limas de ribiero, d'aqui e d'eila. Fai partido dóu group di Carex pulèu pichot qu'an uno espigueto masclo e 2 à 6 espigueto femello. Aqui dedins, fai tambèn partido de l'ancian group que caupié uno souleto meno (Carex viridula emé tres subsp.) e qu'aro n'en caup 3. Pensa de coumpara emé Carex demissa e Carex lepidocarpa. Se n'en destrìo nourmalamen que soun espiguet mascle fai mens de 1 cm emé un pecou courtet o sans, que sis utriculo soun quàsi pas di dos dènt. Peréu trachis sus cauquié e noun sus siliço.
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Erbo
Taio : 3 à 40 cm
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Carex
Famiho : Cyperaceae
Ordre : Poales
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : ges
Ø (o loungour) enflourejado : 5,5 à 8 mm
Flourido :
Estiéu - Autouno
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Abriéu à óutobre
Liò : Palun
- Pelouso umide
- Ribiero
Estànci : Termoumediterran à Mountagnard
Couroulougi : Bourealo
Ref. sc. : Carex viridula Michx., 1803
(= Carex viridula subsp. viridula Michx., 1803 )
Sangàri
Blitum bonus-henricus
Amaranthaceae Chenopodiaceae
Àutri noum : Espinarc-bastard, Cago-chin, Erbo-dóu-bouen-Enri, Ouerlo, Orlo.
Nom en français : Epinard sauvage.
Descripcioun :Lou sangàri es uno planto bèn couneigudo que trachis dins lis ancian cast de fedo e lis ermas riche en azouto. Se recounèis à si fueio en lanço que lou dessouto èi cubert d'esflourado blanco.
Usanço :"Las raviolos d'erbo 'mé de sangàris soun bèn bouonos" (J.-L. Domenge, LMT, op.cit. p. 58). "Lous sangàris, li chal pas manjar cruds, perqué li a souvènt lou parpalhou' dedins. Lei chal fa couire" (ibid.). Vaqui la receito de la farço de "raiolos" d'Emile Franco (Barver-06) : "A-lei, si mete d'erbos (bletos o sangàrigou), de froumai, en pòu de petrino (ou de viando de dobo), dous òus, en pòu de cebo, de givert e, se voulès, de bàlicou" (A. Grinda, Lou Barverenc, op. cit., p. 76.
Port : Erbo
Taio : 10 à 80 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Blitum
Famiho : Amaranthaceae
Famiho classico : Chenopodiaceae
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : ges
Ø (o loungour) flour : 2 mm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 100 à 2600 m
Aparado : Noun
Liò : Cast
- Ermas
- Escoumbre e proche dis oustau
- Champ
Estànci : Subremediterran à Subaupen
Couroulougi : Bourealo
Ref. sc. : Blitum bonus-henricus (L.) C.A.Mey., 1829
(= Chenopodium bonus-henricus L., 1753 )