Veronica orsiniana
Plantaginaceae Scrophulariaceae
Nom en français : Véronique d'Orsini.
Descripcioun :Sara baiado dins quàuqui tèms.
Veronica orsiniana & Nymphaea alba
Veronica orsiniana
Plantaginaceae Scrophulariaceae
Nom en français : Véronique d'Orsini.
Descripcioun :Sara baiado dins quàuqui tèms.
Port : Pichoto planto lignouso Taio : 5 à 30 cm Fueio : alterno Tipe bioulougico : Emicriptoufite Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Veronica Famiho : Plantaginaceae Famiho classico : Scrophulariaceae Ordre : Lamiales
Coulour de la flour : Bluio Petalo : 4 Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna Flourido : Printèms - Estiéu
Sòu : Ca Autour basso e auto : 0 à 1700 m Aparado : Noun
Liò : Tepiero seco - Prado - Blachiero - Relarg à jóuinis aubret Estànci : Mesoumediterran à Mountagnard Couroulougi : Éuropenco-Sud-Ouèst Ref. sc. : Veronica orsiniana Ten., 1830 (= Veronica austriaca subsp. dubia (Chaix ex Lapeyr.) Kerguélen, 1993 )
Nymphaea alba
Nymphaeaceae
Àutri noum : Crespo-d'aigo, Erbo-d'infèr, Vié-malaut, Ninfo.
Noms en français : Nénuphar blanc, Grand Nénuphar.
Descripcioun :La ninfèio fai de gròssi fueio redouno escavado dóu coustat dóu pecou (aquéli de dessouto l'aigo soun mai primo). Se recounèis eisadamen peréu emé si gràndi flour blanco que li petalo de l'en dedins soun acabado pèr d'antèro.
Usanço :Se fai de farino emé lou rizoumo qu'èi riche en empés (d'amidoun). Desempièi Pline l'erbo-d'infèr èi recoumendado pèr empacha de benda. Se dis que li mounge n'en manjavon à l'age-mejan. Poudèn pensa que lou noum de vié-malaut vèn d'acò. Li flour ajudon à caga.
Port : Erbo Taio : 0,5 à 3 m Fueio : alterno Tipe bioulougico : Idroufite Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Nymphaea Famiho : Nymphaeaceae Ordre : Nympheales
Coulour de la flour : Blanco Petalo : >6 Ø (o loungour) flour : 2,5 à 8 cm Flourido : Printèms - Estiéu - Autouno
Sòu : Ca Autour basso e auto : 0 à 1200 m Aparado : Noun Mai à óutobre
Liò : Aigo Estànci : Termoumediterran à Mesoumediterran Couroulougi : Éurasiatico Ref. sc. : Nymphaea alba L., 1753