Ninfèio
Nymphaea alba
Nymphaeaceae
Àutri noum : Crespo-d'aigo, Erbo-d'infèr, Vié-malaut, Ninfo.
Noms en français : Nénuphar blanc, Grand Nénuphar.
Descripcioun :La ninfèio fai de gròssi fueio redouno escavado dóu coustat dóu pecou (aquéli de dessouto l'aigo soun mai primo). Se recounèis eisadamen peréu emé si gràndi flour blanco que li petalo de l'en dedins soun acabado pèr d'antèro.
Usanço :Se fai de farino emé lou rizoumo qu'èi riche en empés (d'amidoun). Desempièi Pline l'erbo-d'infèr èi recoumendado pèr empacha de benda. Se dis que li mounge n'en manjavon à l'age-mejan. Poudèn pensa que lou noum de vié-malaut vèn d'acò. Li flour ajudon à caga.
Port : Erbo
Taio : 0,5 à 3 m
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Idroufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Nymphaea
Famiho : Nymphaeaceae
Ordre : Nympheales
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : >6
Ø (o loungour) flour : 2,5 à 8 cm
Flourido : Printèms
- Estiéu - Autouno
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 1200 m
Aparado : Noun
Mai à óutobre
Liò : Aigo
Estànci : Termoumediterran à Mesoumediterran
Couroulougi : Éurasiatico
Ref. sc. : Nymphaea alba L., 1753
Erino
Erinus alpinus
Plantaginaceae Scrophulariaceae
Noms en français : Érine des Alpes, Mandeline des Alpes.
Descripcioun :L'erino èi pas uno planto di mai coumuno au nostre e se rescontro subretout dins li roucas e esboudèu dóu levant de la Prouvènço preaupenco. Pamens pòu mounta fin qu'à 2200 m. Es uno poulido planto basso di flour roso o un pau vióuleto, que fai de gazoun au sòu emé de cambo sarrado pourtant de pichòti fueio dentado.
Usanço :D'ùni varieta se chabisson pèr li jardin, coume gazoun flouri o planto de roucaio.
Port : Erbo
Taio : 5 à 20 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Erinus
Famiho : Plantaginaceae
Famiho classico : Scrophulariaceae
Ordre : Lamiales
Coulour de la flour :
Roso
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 5 à 8 mm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 1000 à 2200 m
Aparado : Noun
Abriéu à juliet
Liò : Roucas
- Esboudèu
- Pelouso roucaiouso
Estànci : Subremediterran à Subaupen
Couroulougi : Mediterrano-Mountagnouso-Ouèst
Ref. sc. : Erinus alpinus L., 1753