Genèsto-blanquinouso
Genista monspessulana
Fabaceae Leguminosae
Nom en français : Genêt de Montpellier.
Descripcioun :La genèsto-blanquinouso trachis dins li relarg safranous, pas trop liuen de la mar. Es un aubret que pòu faire fin qu'à 3 m d'aut. Se recounèis à si carèno de flour e si dòusso proun peludo (fotò). Regardas tambèn li cambo qu'an de 6 à 8 costo.
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Aubret
Taio : Pancaro entresigna
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Faneroufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Genista
Famiho : Fabaceae
Famiho classico : Leguminosae
Ordre : Fabales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : irregulièro
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido : Printèms
Sòu : Si
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Remarco : Planto de coustiero
Liò : Terraire safrous
- Bos
Estànci : Termoumediterran à Mesoumediterran
Couroulougi :
Pancaro entresigna
Ref. sc. : Genista monspessulana (L.) L.A.S.Johnson, 1962
Panicau(-espino-blanco)
Eryngium spinalba
Apiaceae Umbelliferae
Noms en français : Panicaut épine-blanche, Chardon blanc.
Descripcioun :Planto proun espinouso que sèmblo un cardoun (Asteraceae), mai èi bèn uno Apiaceae. Li flour soun groupado en grosso tèsto sarrado e touto la planto èi coulour d'argènt ço que n'en fai uno meraviho. La fau pas acampa que s'atrobo pas d'en pertout e de tout biais èi proutegido (e un cop seco èi pu gaire poulido).
Usanço :La racino sarié vertuouso contro la fèbre e ajudarié à pissa.
Port : Erbo
Taio : 20 à 40 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Eryngium
Famiho : Apiaceae
Famiho classico : Umbelliferae
Ordre : Apiales
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : 5
Ø (o loungour) enflourejado : 2 à 5 cm
Flourido :
Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 1200 à 2200 m
Aparado :
Vo
Juliet à avoust
Liò : Tepiero seco
- Roucaio
Estànci : Mountagnard à Subaupen
Couroulougi : Ouroufito-Sud-Ouèst-Aupenco
Ref. sc. : Eryngium spinalba Vill., 1779