Cardamino(-à-fueio-d'asaret)
Cardamine asarifolia
Brassicaceae Cruciferae
Nom en français : Cardamine à feuilles d'asaret.
Descripcioun :La cardamino-à-fueio-d'asaret se rescontro en ribo d'aigo majamen dins li mountagno dis Aup marino. En deforo la planto èi di proun raro, pèr acò èi marcado sus listo roujo categourìo LC, valènt à dire soucit minour. Autramen se recounèis eisadamen emé si fueio redouno, lusènto, en couor à la baso, de 2 à 6 cm de diamètre, emé un long pecou.
Usanço :Èi bessai uno planto manjadisso coume lis àutri cardamino, mai avèn ges d'entresigne segur. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Erbo
Taio : 20 à 45 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Cardamine
Famiho : Brassicaceae
Famiho classico : Cruciferae
Ordre : Brassicales
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : 4
Ø (o loungour) flour : 12 à 20 mm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Si
Autour basso e auto : 800 à 2600 m
Aparado : Noun
Mai à avoust
Liò : Ribo d'aigo
- Riéusset
Estànci : Mountagnard à Aupen
Couroulougi : Ouroufito-Sud-Éuroupo
Ref. sc. : Cardamine asarifolia L., 1753
Counsòudo(-margaiado)
Equisetum variegatum
Equisetaceae
Àutri noum : Coussòudo, Couëto.
Nom en français : Prêle panachée.
Descripcioun :Aquesto pichoto counsòudo trachis dins li bas-palun de mountagno. Se recounèis à soun espigo, pas bèn longo, dóu bout pounchu e subretout à si guèno negro bourdado de blanc (vèire li fotò).
Usanço :A bessai li mémi prouprieta que lis àutri counsòudo, mai n'en sabèn rèn. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Erbo
Taio : 10 à 20 cm
Fueio : ges
Tipe bioulougico : Geoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Equisetum
Famiho : Equisetaceae
Ordre : Equisetales
Coulour de la flour :
Ges de flour
Petalo : ges
Ø (o loungour) enflourejado : 0,5 à 1 cm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca (Si)
Autour basso e auto : 1600 à 2600 m
Aparado : Noun
Jun à avoust
Liò : Bas-palun
- Riéusset
Estànci : Mountagnard à Aupen
Couroulougi : Bourealo
Ref. sc. : Equisetum variegatum Schleich. ex F.Weber & D.Mohr, 1807