Erbo-de-la-pisseto
Buglossoides arvensis subsp. permixta
Boraginaceae
Autre noum : Pissoto.
Nom en français : Grémil à pédicelles épais.
Descripcioun :Aquesto meno d'erbo-de-la-pisseto, subsp. permixta, mens coumuno que sa cousino, trachis majamen dins li pelouso sus sòu séusous (la subsp. arvensis vèn sus cauquié). N'en èi proche, pamens li flour à la debuto roso o blanco s'endevènon bluio (fotò). Apoudèn qu'eici lou pecou dóu fru èi pas bèn redoun (quà si counico).
Usanço :L'erbo-de-la-pisseto èi couneigudo pèr bèn ajuda à pissa (diuretico). Sougno li graviho dóu ren. Se pren en tisano un cop la planto seco.
Port : Erbo
Taio : 3 Ã 60 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Buglossoides
Famiho : Boraginaceae
Ordre : Ordre pas nouma
Coulour de la flour :
Roso
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : 2 Ã 3 mm
Flourido : Printèms
Sòu : Si
Autour basso e auto : 200 Ã 1800 m
Aparado : Noun
Mars à jun
Liò : Pelouso
- Roucaio
Estànci : Coulinen à Mountagnard
Couroulougi : Subremediterrano
Ref. sc. : Buglossoides arvensis subsp. permixta (Jord.) R.Fern., 1979
(= Lithospermum arvense subsp. incrassatum (Guss.) Bonnier & Layens, 1894 )
Primadello(-de-champ)
Androsace maxima
Primulaceae
Noms en français : Androsace des champs, Androsace à grand calice.
Descripcioun :Aquesto pichoto primadello trachis dins li champ (cerealo e lavando) ounte flouris à la debuto de la primo. Se recounèis à soun grand "calice" e pièi un cop en fru. Li flour passisson lèu e soun pas toujour bèn duberto.
Usanço :La planto ajudo à pissa.
Port : Erbo
Taio : 5 Ã 15 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Androsace
Famiho : Primulaceae
Ordre : Ericales
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : 4 Ã 5 mm
Flourido : Printèms
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 400 Ã 1700 m
Aparado : Noun
Remarco : Champ de cerealo
Abriéu à jun
Liò : Champ
- Ermas
- Meissoun
Estànci : Mesoumediterran à Mountagnard
Couroulougi : Paleoutemperado
Ref. sc. : Androsace maxima L., 1753