Santìssimo
Astrantia major
Apiaceae Umbelliferae
Noms en français : Grande astrance, Grande Radiaire.
Descripcioun :La (lou) santìssimo (J.-L. Domenge, op.cit. p. 58), es uno planto coumuno de mountagno, e tras que poulido. Trachis dins li relarg umide e fres, coume li prado umido e lis orle de fourèst. La cambo èi boutisso e li fueio descoupado de 5 à 7 tros. I'a pas trop pèr s'engana. La subsp. involucrata, presentado, a un gros invoulucre, que li fueioun soun forço mai grand que li flour (x 1,5 à 2 fes mai long). Coumpara emé la santìssimo-di-pichot que ié sèmblo proun.
Usanço :La racino èi vertuouso contro lou quiéu tapa, d'efèt ajudo à caga e peréu à pissa. D'un biais generau, èi tounico pèr la digestioun. Èi dounado i bèsti pèr lou ruscle.
Port : Grando erbo
Taio : 0,2 Ã 0,6(1) m
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Astrantia
Famiho : Apiaceae
Famiho classico : Umbelliferae
Ordre : Apiales
Coulour de la flour :
Roso
Petalo : 5
Ø (o loungour) enflourejado : 2 Ã 3 cm
Flourido : printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 700 Ã 2300 m
Aparado : Noun
Jun à avoust
Liò : Prado umido
- Prado de rousèu
- Orle de bos
- Ribiero
Estànci : Mountagnard à Subaupen
Couroulougi : Ouroufito-Éuroupenco
Ref. sc. : Astrantia major L., 1753
Creissoun(-de-roucas)
Hornungia petraea
Brassicaceae Cruciferae
Nom en français : Hutchinsie des rochers.
Descripcioun :Pichoto planto de l'an emé de fueio penado (fotò) mai que soun pas tóuti à la baso (au contro de H. nudicaulis). Fai de flour proun menudo emé de petalo noun fendudo.
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto.
Port : Erbo
Taio : 2 Ã 10 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Hornungia
Famiho : Brassicaceae
Famiho classico : Cruciferae
Ordre : Brassicales
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : 4
Ø (o loungour) flour : 1 mm
Flourido : Printems
Ivèr
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 Ã 1800 m
Aparado : Noun
Febrié à jun
Liò : Roucaio
- Esboudèu
- Tepiero seco
- Tepiero roucaiouso
Estànci : Termoumediterran à Coulinen
Couroulougi : Eurimediterrano-Nord
Ref. sc. : Hornungia petraea (L.) Rchb., 1838