Pervènco
Vinca major
Apocynaceae
Àutri noum : Pervinco, Prouvençalo, Piéucelage.
Nom en français : Grande pervenche.
Descripcioun :Pervènco di gràndi flour bluio, emé de fueio largo de mai de 3 cm, un pau en formo de cor. Li sepalo soun longo e cihado. S'atrobo en ribo d'aigo (ripilsivo) mai peréu dins li baragno e tóuti li relarg un pau fres. Souvènt cultivado, se pòu naturalisa proche dis oustau.
Usanço :Emai siegue vertuouso, touto la planto es empouisounanto, e pèr acò la fau emplega emé forço avisamen. Di fueio èi tirado de la vincamino qu'èi bono pèr la circulacioun dóu sang e l'óussigenacioun di tarnavello en raport emé lou destrachimen ; s'emplego peréu pèr sougna li léucemìo. La pervènco èi pourtado coume ensigne pèr li mantenèire dóu Felibrige (vèire çai-contro).
Port : Erbo
Taio : 15 à 50 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Camefite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Vinca
Famiho : Apocynaceae
Ordre : Gentianales
Coulour de la flour :
Bluio
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : 2,5 à 5 cm
Flourido : Printèms
Ivèr
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 800 m
Aparado : Noun
Janvié à jun
Liò : Ribiero
- Prado umido
- Baragno
- Esscoumbre
Estànci : Termoumediterran à Coulinen
Couroulougi : Eurimediterrano
Ref. sc. : Vinca major L., 1753
Douço-amaro
Solanum dulcamara
Solanaceae
Àutri noum : Moureleto-pouisoun, Erbo-de-pouissoun, Mourello-grimpaire, Maro-douço, Vigno-de-Judiéu.
Noms en français : Douce-amère, Morelle douce-amère.
Descripcioun :Sara baiado dins quàuqui tèms.
Usanço :Sara peréu escricho dins quàuqui tèms.
Port : Erbo
Taio : 0,3 à 1,5 m
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Faneroufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Solanum
Famiho : Solanaceae
Ordre : Solanales
Coulour de la flour :
Jauno Vióuleto
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : 10 à 15 mm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 1700 m
Aparado : Noun
Remarco :
Mai à setèmbre
Liò : Ribiero
- Baragno
- Ermas
- Roubino
Estànci : Termoumediterran à Mountagnard
Couroulougi : Paleoutemperado
Ref. sc. : Solanum dulcamara L., 1753