Pin(-à-crouchet)
Pinus mugo subsp. uncinata
Pinaceae
Noms en français : Pin à crochets, Pin de Briançon.
Descripcioun :Lou pin-à-crouchet trachis dins li relarg secarous de mountagno entre 1200 e 2600 m en plen soulèu. Se fai gaire grand e èi souvènt torse. Se recounèis à si pigno pas simetrico emé d'escaumo que porton un pichot crouchet (d'ounte lou noum). Coumpara emé lou pin-de-mountagno pu rare e que defini lou tipe.
Usanço :Li jóuini brout podon servi à faire de sirop e d'aigardent. Lou cor dóu bos servié à passa tèms pèr faire de tié (vèire à Pin-gavot) pèr s'esclara.
Port : Aubre
Taio : 0,3 à 10 m
Fueio : aguio escaumo
Tipe bioulougico : Faneroufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Pinus
Famiho : Pinaceae
Ordre : Pinales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : ges
Ø (o loungour) enflourejado : 3 à 7 cm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Si (Ca)
Autour basso e auto : 1200 à 2600 m
Aparado : Noun
Jun à avoust
Liò : Roucaio
- Champino
- Pelouso
- Esboudèu
Estànci : Mountagnard à Subaupen
Couroulougi : Ouroufito-Sud-Éuroupenco
Ref. sc. : Pinus mugo subsp. uncinata (Ramond ex DC.) Domin, 1936
(= Pinus uncinata Ramond ex DC. )
Mirioufile(-en-espigo)
Myriophyllum spicatum
Haloragaceae
Nom en français : Myriophylle en épi.
Descripcioun :Forto planto d'aigo que pòu faire fin qu'à 3 mètre de long. Li fueio, souvènt rouginasso, soun facho de 13 à 35 fiéu e verticilado pèr 4. S'estacon long de la cambo primo e boutisso (fotò). Li flour aparèisson au bout de l'espigo e soun mistoulino e blanco.
Usanço :Lis indian d'Americo manjavon li racino cruso o cuecho. Sarien bono contro li fèbre.
Port : Grando erbo
Taio : 1 à 3 m
Fueio : verticilado
Tipe bioulougico : Idroufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Myriophyllum
Famiho : Haloragaceae
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : ges
Ø (o loungour) flour : 1 mm
Flourido :
Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Liò : Aigo
- Ribiero
- Mueio
Estànci : Termoumediterran à Mountagnard
Couroulougi : Subrecousmoupoulito
Ref. sc. : Myriophyllum spicatum L., 1753