Pin(-de-mountagno)
Pinus mugo subsp. mugo
Pinaceae
Noms en français : Pin de montagne, Pin couché.
Descripcioun :Lou pin-de-mountagno, Pinus mugo subsp. mugo, rebalo au sòu e fai raramen mai de 2 m d'aut. Trachis dins quà uqui relarg secarous dis Aup Marino e dis Autis Aup souvènt sus li cresten. Se destrìo dóu pin-à -crouchet que justamen lis escaumo an quà si ges de crouchet.
Usanço :Li jóuini brout podon servi à faire de sirop e d'aigardent. Lou cor dóu bos servié à passa tèms de faire de tié (vèire à Pin-gavot) pèr s'esclara.
Port : Aubre
Taio : 0,3 Ã 2 m
Fueio : aguio escaumo
Tipe bioulougico : Faneroufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Pinus
Famiho : Pinaceae
Ordre : Pinales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : ges
Ø (o loungour) enflourejado : 3 Ã 7 cm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 1200 Ã 2600 m
Aparado : Noun
Jun à avoust
Liò : Roucaio
- Champino
- Pelouso
- Esboudèu
Estànci : Mountagnard à Subaupen
Couroulougi : Ouroufito-Sud-Éuroupenco
Ref. sc. : Pinus mugo subsp. mugo Turra, 1764
Faveloun
Viburnum tinus
Adoxaceae Caprifoliaceae
Àutri noum : Bagasso, Laurié-tin, Laurié-flouri, Lauretin, Pato-molo.
Noms en français : Laurier-tin, Viorne-tin.
Descripcioun :Lou faveloun es un aubrihoun bèn couneigu di bos d'éuse e de garrigo. Se recounèis tout de long de l'an à si poulìdis acinello bluèio e lusènto que soubron souvènti-fes sus li ramo quouro flouris à la fin de l'ivèr. Dins l'Esterèu l'apelon la bagasso (Pèire Imbert).
Usanço :Ei di proun planta dins li jardin que rèsto verd tout de long de l'an. Lou fru se manjo pas qu'es un pau tóussi.
Port : Aubret
Taio : Pancaro entresigna
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Pancaro entresigna
Cicle bioulougico : Pancaro entresigna
Gènre : Viburnum
Famiho : Adoxaceae
Famiho classico : Caprifoliaceae
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido :
Ivèr
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Liò : Garrigo
Estànci :
Pancaro entresigna
Couroulougi :
Pancaro entresigna
Ref. sc. : Viburnum tinus L., 1753