Ceraiste(-dreissa)
Moenchia erecta
Caryophyllaceae
Nom en français : Céraiste dressé.
Descripcioun :Pichoto erbo verdalo, sènso pèu, emé de fueio óupousado en lanço, que trachis sus sòu séusous. Se recounèis majamen à si flour di 4 petalo e 4 sepalo. Li sepalo soun un pau mai longo (+ 2 à 7,5 mm). Li flour soun pourtado pèr de long pecou bèn dre. Au nostre li flour an 8 estamino (varieta octantra) .
Usanço :Counèissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Erbo
Taio : 3 Ã 25 cm
Fueio : óupousado
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Moenchia
Famiho : Caryophyllaceae
Ordre : Caryophyllales
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : 4
Ø (o loungour) flour : 6 Ã 10 mm
Flourido : Printems
Sòu : Si
Autour basso e auto : 0 Ã 1200 m
Aparado : Noun
Abriéu à jun
Liò : Pelouso umido
- Riéusset
- Prado tourbouso
Estànci : Mesoumediterran à Mountagnard
Couroulougi : Paleoutemperado
Ref. sc. : Moenchia erecta (L.) G.Gaertn., B.Mey. & Scherb., 1799
Faveloun
Viburnum tinus
Adoxaceae Caprifoliaceae
Àutri noum : Bagasso, Laurié-tin, Laurié-flouri, Lauretin, Pato-molo.
Noms en français : Laurier-tin, Viorne-tin.
Descripcioun :Lou faveloun es un aubrihoun bèn couneigu di bos d'éuse e de garrigo. Se recounèis tout de long de l'an à si poulìdis acinello bluèio e lusènto que soubron souvènti-fes sus li ramo quouro flouris à la fin de l'ivèr. Dins l'Esterèu l'apelon la bagasso (Pèire Imbert).
Usanço :Ei di proun planta dins li jardin que rèsto verd tout de long de l'an. Lou fru se manjo pas qu'es un pau tóussi.
Port : Aubret
Taio : Pancaro entresigna
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Pancaro entresigna
Cicle bioulougico : Pancaro entresigna
Gènre : Viburnum
Famiho : Adoxaceae
Famiho classico : Caprifoliaceae
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido :
Ivèr
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Liò : Garrigo
Estànci :
Pancaro entresigna
Couroulougi :
Pancaro entresigna
Ref. sc. : Viburnum tinus L., 1753