Massugueto(-di-fueio-de-sause)
Helianthemum salicifolium
Cistaceae
Nom en français : Hélianthème à feuilles de saule.
Descripcioun :Es uno di dos massugueto de Prouvènço (emé Helianthemum ledifolium) que fai pas de ligno. La massugueto-di-fueio-de-sause es uno erbo de l'an que flouris soulamen lou matin d'ouro. Es pèr acò se vèi pas gaire alor qu'èi pamens coumuno. Se recounèis peréu que se tèn bèn drecho, li fueio soun óuvalo emé de costo que se vèson bèn, e pourtado pèr un pichot pecou.
Usanço :Li massugueto èron acampado en Espagno pèr la farmacìo tradiciounalo e soun couneigudo pèr lucha contro li microbe (poulifenol).
Port : Erbo
Taio : 3 Ã 30 cm
Fueio : óupousado
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Helianthemum
Famiho : Cistaceae
Ordre : Malvales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido : Printèms
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 Ã 700 m
Aparado : Noun
Liò : Garrigo
- Tepiero seco
Estànci : Termoumediterran à Mountagnard
Couroulougi :
Pancaro entresigna
Ref. sc. : Helianthemum salicifolium (L.) Mill., 1768
Soja
Glycine max
Fabaceae Leguminosae
Noms en français : Soja, Soja protéagineux.
Descripcioun :Lou soja èi pas gaire cultiva au nostre, pamens se pòu trouba d'aqui d'eila. Es uno planto de l'an, peludo que fai de pichòti flour vióuleto. Li dòuso soun gibouso e proun peludo.
Usanço :Sabèn que lou soja que nous vèn d'Asìo, èi cultiva subretout pèr si grano d'ounte se fai de "la" paure en graisso e riche en proutido, o peréu d'òli ; lou soubre èi douna i bèsti (tourtèu).
Port : Grando erbo
Taio : 0,4 Ã 1(1,5) m
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Glycine
Famiho : Fabaceae
Famiho classico : Leguminosae
Coulour de la flour :
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 4 Ã 6 mm
Flourido :
Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Remarco : Planto cultivado
Liò : Champ
Estànci : Subremediterran
Couroulougi : Óurigino asiatico
Ref. sc. : Glycine max (L.) Merr., 1917