Eragroustido(-de-la-grosso)
Eragrostis cilianensis
Poaceae Graminaceae
Noms en français : Éragrostide à gros épillets, Grande Éragrostide.
Descripcioun :Aquelo planto se recounèis à si gròssis espigo claro e sa lengueto (ligulo) facho d'un renguiero de péu. Fai de 20 à 60 cm d'aut. Avisas-vous que i'ague de glando sus li ramo dessouto lis espiguet (lùpi !). Trachis dins li relarg un pau umide e li tepiero safranouso. Coumpara emé l'eragroustido-de-la-pichoto que ié sèmblo un pau.
Usanço :Li grano sarien manjadisso.
Port : Erbo
Taio : 10 Ã 60 cm
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Eragrostis
Famiho : Poaceae
Famiho classico : Graminaceae
Ordre : Poales
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : ges
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Si
Autour basso e auto : 0 Ã 800 m
Aparado : Noun
Juliet à setèmbre
Liò : Champ
- Escoumbre e proche dis oustau
- Terraire safrous
Estànci : Termoumediterran à Coulinen
Couroulougi : Cousmoupoulito
Ref. sc. : Eragrostis cilianensis (All.) Vignolo ex Janch.
Dipcadi
Dipcadi serotinum
Asparagaceae Hyacinthaceae
Nom en français : Dipcadi.
Descripcioun :Aquesto meno de jacinte trachis dins li roucas e li tepiero seco dins la valado dóu Rose. Se recounèis à si pichòti campaneto brunello que se duerbon pulèu tardieramen en mai e jun.
Usanço :Li bedouin d'Egito acampon la cabosso (ié dison borreit) pèr la manja. Au nostro es uno planto proutejido qu'èi proun raro, couneigudo soulamen dins la valado dóu Rose.
Port : Erbo
Taio : 20 Ã 50 cm
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Geoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Dipcadi
Famiho : Asparagaceae
Famiho classico : Hyacinthaceae
Ordre : Aspargales
Coulour de la flour :
Brunello
Petalo : 6
Ø (o loungour) flour : 10 Ã 15 mm
Flourido : Printèms
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 Ã 1200 m
Aparado :
Vo
Abriéu à jun
Liò : Roucas
- Tepiero
- Duno
Estànci : Termoumediterran à Subaupen
Couroulougi : Estenoumediterrano-Ouest
Ref. sc. : Dipcadi serotinum (L.) Medik., 1790