Baganaudié
Colutea arborescens
Fabaceae Leguminosae
Àutri noum : Brouteirolo, Faus-sené, Cascavèu, Glou-glou, Pan-pan.
Noms en français : Baguenaudier, Arbre à vessies.
Descripcioun :Lou baganaudié es un aubrihoun de l'està nci di colo que pòu mounta fin qu'à 1500m. Si flour soun jauno emé de fuioun quà si round, mai de tout segur, soun si baganaudo (dóu latin baca) vo cascavèu que laisson passa lou lume, que tiron l'iue.
Usanço :Coume lou sené si grano soun purgativo, mai avisas-vous de n'en pas trop prendre.
Port : Aubre
Taio : 1 Ã 3 m
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Faneroufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Colutea
Famiho : Fabaceae
Famiho classico : Leguminosae
Ordre : Fabales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) enflourejado : 15 mm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 200 Ã 1800 m
Aparado : Noun
Abriéu à juliet
Liò : Fourni
Estànci : Mesoumediterran à Coulinen
Couroulougi : Éuroupenco-Cèntre-Sud
Ref. sc. : Colutea arborescens L., 1753
Faveloun
Viburnum tinus
Adoxaceae Caprifoliaceae
Àutri noum : Bagasso, Laurié-tin, Laurié-flouri, Lauretin, Pato-molo.
Noms en français : Laurier-tin, Viorne-tin.
Descripcioun :Lou faveloun es un aubrihoun bèn couneigu di bos d'éuse e de garrigo. Se recounèis tout de long de l'an à si poulìdis acinello bluèio e lusènto que soubron souvènti-fes sus li ramo quouro flouris à la fin de l'ivèr. Dins l'Esterèu l'apelon la bagasso (Pèire Imbert).
Usanço :Ei di proun planta dins li jardin que rèsto verd tout de long de l'an. Lou fru se manjo pas qu'es un pau tóussi.
Port : Aubret
Taio : Pancaro entresigna
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Pancaro entresigna
Cicle bioulougico : Pancaro entresigna
Gènre : Viburnum
Famiho : Adoxaceae
Famiho classico : Caprifoliaceae
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : 5
Ø (o loungour) flour : Pancaro entresigna
Flourido :
Ivèr
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Liò : Garrigo
Estànci :
Pancaro entresigna
Couroulougi :
Pancaro entresigna
Ref. sc. : Viburnum tinus L., 1753