Pisso-chin
Taraxacum officinale
Asteraceae Compositae
Àutri noum : Pisso-can, Pisso-au-lié, Mourre-pourcin, Cicourèio-de-prat, Engraisso-porc.
Noms en français : Pissenlit officinal, Dent de lion.
Descripcioun :Vaqui lou mai coumun di pisso-chin. L'avès segur recouneigu emé si fueio retaiado en rouseto sènso alo, soun cepoun espés, si flour soulità ri (coumpausado) en aut de si pecou boutis. Lis akène soun gris clar e li bratèio (un pau banarudo o noum) revessado sus la cambo. Sian revengu, après proun de chanjamen au noum latin d'óurigino dins aquéu group RUDERALIA.
Usanço :Ei bessai ço que se fai de miés dins l'ensalado champanello. Lou poudès culi tre li pluèio d'autouno e fin qu'en mai en mountagno. Lou pisso-chin èi vertuous contro li mau de fege, lou quiéu tapa e mai encaro. Oublidès pamens pas qu'èi diureti, lou pisso-chin.
Port : Erbo
Taio : 10 Ã 60 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Taraxacum
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Cichorieae
Ordre : Asterales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : >5
Ø (o loungour) enflourejado : 2 Ã 3,5 cm
Flourido : Printèms
Autouno
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Remarco : Ensalado champanello
Mars à óutobre
Liò : Champ
- Prado umido
- Bos clar
Estànci : Mesoumediterran à Subaupen
Couroulougi : Éurasiatico-Cèntre-Ouèst
Ref. sc. : Taraxacum officinale F.H.Wigg., 1780
(= Taraxacum dens-leonis subsp. officinale (Lyons) Douin, 1923 )
Rino
Achnatherum calamagrostis
Poaceae Graminaceae
Àutri noum : Raseno, Rèino, Erbo-longo, Bauco.
Noms en français : Calamagrostide argentée, Stipe Calamagrostide.
Descripcioun :La rino (J.-L. Domenge, LMT op.cit. p. 58) es uno planto renadivo de 50 à 80 cm, que fai de gròssi mato argentado pièi daurado. I'a uno souleto flour pèr espigueto e forço péu dedins. Se destrìo di Calamagrostis qu'a uno arèsto un pau longo que sort bèn de la flour. I'agradon lis esboudèu ensouleia e li roubino de mountagno (terro negro). Ié dison la raseno à Touard (04), la rèino à la Baumo (04) e l'erbo-roujo à Meaio (04) (J.-L. Domenge, EbV, op.cit.).
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Grando erbo
Taio : 0,5 Ã 1 m
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Achnatherum
Famiho : Poaceae
Famiho classico : Graminaceae
Ordre : Poales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : ges
Ø (o loungour) enflourejado : 10 Ã 20 cm
Flourido :
Estiéu - Autouno
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 200 Ã 2200 m
Aparado : Noun
Juilet à óutobre
Liò : Esboudèu
- Pendis roucaious
- Roubino de mountagno
Estànci : Subremediterran à Mountagnard
Couroulougi : Ouroufito-Sud-Éuropenco
Ref. sc. : Achnatherum calamagrostis (L.) P.Beauv.,1812
(= Calamagrostis argentea D.C., 1805 )